بیش فعالی در کودکان

بیش فعالی (ADHD) نوعی اختلال است که بین کودکان شیوع نسبتاً زیادی دارد به طوری که در حدود ده درصد کودکان به آن ابتلا دارند یعنی از هر 10 کودکی که در پارک، سرک ، مکتب یا کودکستان می بینید 1 نفر مبتلا به بیش فعالی هست.

آینده مبهم کودکان دارای اختلال با درمان به موقع، روشن تر خواهد بود خانواده ها بایستی بهترین مسیر درمان اختلالات که همان درمان بدون دارو، بی بازگشت و بدون عوارض جانبی است را انتخاب کنند.

دلایل عمده بیش فعالی در کودکان

دو دلیل عمده بیش فعالی در کودکان می تواند: ژنتیکی و محیطی باشد.
عوامل ژنتیک: وراثت می تواند از جمله عوامل مهم در بیش فعالی کودکان باشد. تحقیقات نشان می دهد اگر یکی از والدین دارای بیش فعالی باشد به احتمال 30 درصد یکی از کودکان حداقل به این بیماری دچار می شوند.
عوامل محیطی: اما عوامل محیطی هم خود از جمله موارد ابتلای کودکان به اختلالات مختلف از جمله بیش فعالی هستند. عواملی مانند پارازیت ها، سرب، جیوه، آلودگی های صدایی محیط، سیگار کشیدن و مصرف الکل در دوران بارداری، استرس، مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود وسایط نقلیه و آلودگی هوا و هم چنین مواد غذایی حاوی مواد افزودنی مصنوعی مانند شیرین کننده ها، رنگ دهنده های خوراکی، مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا می تواند احتمال بیش فعالی نوزاد را افزایش دهد.

تشخیص بیش فعالی

برای تشخیص بیش فعالی در کودکان حتماً باید علائم رفتاری کودک حداقل ۶ ماه در بیش از یک مکان (مکتب، خانه، کودکستان، مهمانی و …) مورد ارزیابی قرار گیرند. بروز علائم بیش فعالی معمولاً قبل از هفت سالگی رخ می دهد.
کودک بیش فعال به دلیل رفتارهای خاصی که دارد سبب آزار افراد در محیط هایی مانند مکتب و خانه می شود، او حتی قادر نیست با دوستان هم سن و سال خود نیز ارتباط درست و مدت داری برقرار کند. جهت تشخیص قطعی ابتلا به بیش فعالی، درمانگر به اطلاعاتی از پدر و مادر، معلمان مکتب یا مربی کودکستان  نیاز دارد.

نکته:
خانواده یک نکته مهم را فراموش نکنند. اینکه کودک شما دچار اختلال است نه انتخاب شما بوده نه انتخاب او. این مسئله یا ریشه ژنتیکی دارد یا محیطی، پس از برچسب بر روی کودک خود نترسید، بر روی آینده کودکتان تمرکز کنید.
در صورتی که به درمان کودکان بیش فعال در زمان درست پرداخته نشود، این کودکان قادر نخواهند بود در امور آموزشی و مهارت های اجتماعی به موفقیت برسند و ممکن است در آینده با مشکلات جدی رو به رو شوند.

لیست علائم بیش‌فعالی و تکانشگری

اغلب روی چوکی تکانک می‌خورد و یا با دست‌ها و پاهایش مصروف می‌ شود. یا آن‌ها را تکان می‌دهد.

در مواقعی که لازم است آرام بنشیند، بلند شده و جای خود را ترک می‌کند (مثلا سر صنف ).

در مکان‌هایی که مناسبتی ندارد، می‌دود یا از در و دیوار بالا می‌رود (در نوجوانان و بالغین به‌صورت حس بی‌قراری نمایان می‌شود).

نمی‌تواند بی‌سروصدا بازی کند یا کارهای تفریحی را آرام انجام دهد.

اغلب در حال حرکت است و به‌نظر می‌رسد چیزی در بدنش او را مجبور به حرکت می‌کند.

اغلب زیاد حرف می‌زند.

قبل از این‌که سوال شما پایان یابد او جواب می‌دهد (یا جمله دیگران را تکمیل می‌کند).

اغلب اوقات قادر به انتظار کشیدن برای نوبت نیست.

در جریان صحبت یا فعالیت دیگران شروع به صحبت می کند(مثلا در کار دیگران مداخله می‌کند و کار را از دستشان می‌گیرد).

راه های درمان کودکان بیش فعال

.خانه ای با نظم و ساختار تشکیل دهید
. وظایف کودک تان را به بخش های کوچک و قابل انجام تقسیم کنید
.ایام رخصتی
کودک تان را حفظ و منظم کنید.
. به کودک تان کمک کنید تا مدیریت زمان را یاد بگیرد
.با معلمین و مربیان کودکانتان هماهنگ باشید.
. برای فرزند تان برنامه ریزی روزانه داشته باشید.
. یا کودک تان با تحسین برخورد کنید
. یک روال منطم برای انجام تکالیف خانه ایجاد کنید
. به فرزند تان یاد بدهید تا وسایل ش را گم‌نکند.
. نحوه تعامل با همسالان را به کودک تان یاد دهید
. از بحث کردن برای انجام تکالیف خود داری کنید.
. مرحله به مرحله به کودک تان دستور دهید
. در قبال نظم و انظباط ثابت قدم باشید.
. احساسات خود را کنترل کنید.
. به قوانینی که وضع کردید جدا پایبند باشید و آن را اجرا کنید.
.‌اصلا مشاجره نکنید
. وقتی میخواهید صحبتی کنید طوری صحبت کنید که فرزندتان متوجه شما باشد.
. از مشوق ها و تحسین ها استفاده کنید.
. برای افزایش سطح سروتونین از کربوهیدرات ها استفاده کنید
.‌برای تقویت تمرکز کودک تان پروتئین مصرف کنید.
. غذاهای که امگا۳ دارند استفاده کنید